Chapter III .

Jazlyn

Kiedy przyjechałam do domu, zupełnie zignorowałam rodziców siedzących w salonie, wiedząc, że zaraz poruszyli by temat, który jest przeze mnie szeroko omijany. Weszłam do swojego pokoju i zaczęłam się zastanawiać, co mnie podkusiło, żeby się zgodzić na tą imprezę. "Jaz jesteś totalną kretynką" pomyślałam. Szkoda tylko, że dopiero teraz, bo trochę późno żeby się wycofać. Kolejny raz zerknęłam na karteczkę, która znajdowała się w mojej ręce i za nic nie potrafiłam skojarzyć zapisanego na niej adresu. No nic, teraz czas na kolejny etap, czyli telefon do przyjaciółki. Wyjęłam swojego białego iPhona z kieszeni i odblokowując go, wybrałam numer Cath. Bez wdawania się w szczegóły, poinformowałam ją, że idziemy na imprezę. Ona, jak to ona, kiedy tylko usłyszała słowo "impreza" wybuchła niepohamowanym entuzjazmem i od razu się zgodziła. Okej, jeden problem z głowy. Teraz trzeba tylko wymyślić jakąś dobrą wymówkę dla rodziców...

-Ehm- zeszłam do salonu i odchrząknęłam, żeby zwrócić na siebie ich uwagę- Cath dzwoniła i chciała żebym przyszła do niej dzisiaj na noc. Musimy dopracować projekt dla pana Cabrery- powiedziałam, kiedy ich oczy spoczywały na mojej osobie.

-Nie możecie tego dokończyć jutro? Przecież jest weekend- "tato, komplikujesz" pomyślałam i szybko zaczęłam szukać w głowie jakiegoś wiarygodnego kłamstwa.

-Yhm, no tak, z tym że Cath jutro nie może, bo jedzie do rodziny, a ten projekt to 20% oceny. Sam rozumiesz, że potrzebujemy na to czasu i musimy się przyłożyć. W dodatku ten profesor za nami nie przepada, więc...- oh tak Jaz, świetne kłamstwo, przybiłam sobie piątkę w myślach. Uważnie obserwowałam twarze moich rodziców, którzy zapewne zastanawiali się nad tym, co mają zrobić. Tak, mam 19 lat, ale dla nich to tylko wiek i nadal musiałam ich pytać o zgodę, no może nie zawsze pytać, ale przynajmniej informować.

-No dobrze, tylko pamiętaj o tym, że jutro przyjeżdża babcia, więc wróć najpóźniej na obiad.

-Okej, okej, pamiętam. Dziękuję bardzo- podziękowałam im i przytuliłam po czym wróciłam do swojego pokoju.

Dawno już tak nie nakłamałam swoim rodzicom... I to wszystko po co? Żeby iść na imprezę, na którą nawet nie wiem czy warto iść. Tak, mam wyrzuty sumienia, ale jak powiedziałam A, muszę powiedzieć B. Otworzyłam szafę i zaczęłam w niej szukać czegoś, co będzie odpowiednie na dzisiejszy wieczór. Tradycyjnie nie wiedziałam na co mam się zdecydować. Wybór padł na szarą sukienkę na ramiączkach, z kolorowym motywem z przodu, turkusowe szpilki i tego samego koloru torebkę. Ze względu na to, że rodzice zorientowaliby się, gdybym tak wyszła z domu, wrzuciłam ubrania do torebki, do której wpakowałam jeszcze spodnie i bluzkę na jutro. Kiedy byłam już gotowa, wyszłam z domu i wsiadając do samochodu pojechałam do Cath.

Cesc

-No stary, czyli dzisiaj idziemy się rozerwać?- z entuzjazmem zapytał Marc, który właśnie siedział u mnie i piliśmy piwo.

-Pewnie. Jak zwykle z resztą- przytaknąłem- muszę jakoś odreagować tą sprawę z transportem.

-Taa, ja też... Ale po wyścigach dorwiemy tego skurwiela i wtedy nie chciałbym być w jego skórze- warknął. Na samą myśl o tym, co zrobię Javierowi, bezczelny uśmiech wkradał sie na moją twarz. Już widziałem jego ciało przywiązane do krzesła. Całe w płomieniach. Słyszałem jego błagania o to, żebym go w końcu zastrzelił, ale nie. Ten gnój zginie w najgorszych męczarniach, już ja sie o to postaram. Wypiłem ostatni łyk życiodajnego napoju i zgniotłem puszkę rzucając ją na stolik. Marc również opróżnił opakowanie i zaczęliśmy się zbierać do wyjścia.

-A co z Pilar? Mówiłeś jej że wychodzimy?- zagadnął kiedy wsiadaliśmy do samochodu.

-Nie, na dzisiaj mamy inne towarzystwo.

-To znaczy?

-Zaufaj mi stary, spodoba ci się- odpowiedziałem z błyskiem w oku. Na samą myśl o brunetce, w mojej głowie pojawiały się niegrzeczne sceny. Czuje, że jest strasznie wkurzająca, ale przecież kiedy będziemy w łóżku, to nie musimy rozmawiać tak? Z resztą jedyną rzeczą, jaką wypowie, będzie moje imię.

Jazlyn

Właśnie kończyłam robić makijaż, a Cath wybierała dodatki do swojego stroju, który swoją drogą, jak zwykle był zjawiskowy. Czasami czułam się przy niej jak szara myszka. Nie to, żebym ubierała się w jakieś golfy. Po prostu zazwyczaj wybierałam ubrania o stonowanych kolorach, w przeciwieństwie do mojej przyjaciółki. Jej motto życiowe brzmiało "wszystko co się świeci jest zajebiste, a jak coś się nie świeci, to spraw, aby się świeciło". Taa, otwierając jej szafę, można było dostać oczopląsu, serio. Nie znaczy to oczywiście, że wyglądem przypominała lalkę Barbie, no może trochę, ale ona miała taką urodę. Jej styl ubierania doskonale do niej pasował, natomiast ja definitywnie nie widziałam się w jej ciuchach. Coś jak dwa różne światy.

-I jak, gotowa?- zobaczyłam w lustrze odbicie Cath, która była już gotowa do wyjścia. Po raz ostatni przejechałam błyszczykiem po ustach i twierdząco skinęłam głową.

Zabrałam swoją torebkę z łóżka i wyszłyśmy przed dom, gdzie czekał już na nas Herman. Rodzice Cath byli bardzo bogaci, więc Herman był ich prywatnym szoferem, że tak powiem. Podczas nieobecności państwa Benitez, zawsze mogłyśmy liczyć na jego dyskrecję. Woził nas w różne miejsca i krył przed jej rodzicami. Podałam mu karteczkę z adresem pod który chciałyśmy się udać. Chyba kojarzył to miejsce, bo lekko się skrzywił i spojrzał na nas dziwnym wzrokiem. Dlaczego miałam wrażenie, że to nie wróży nic dobrego? "Oh może dlatego Jaz, że dostałaś ten adres od faceta, który pod bluzką chowa broń" znów ten cholerny głos w mojej głowie. Mógłby choć raz siedzieć cicho. Wsiadłyśmy do samochodu i odjechaliśmy.

Podróż nie trwała zbyt długo, ale kiedy tylko wysiadłam z auta, wiedziałam, że przyjazd tutaj to nie najlepszy pomysł. Tak dziwnego i zarazem strasznego miejsca nie widziałam nigdy, no może poza scenami w horrorach. Wokół nas znajdowały się jakieś niskie budynki, przyozdobione kolorowym graffiti, sportowe samochody, motory i metalowe kontenery za którymi widać było ludzi. Z pewnością nie wyrzucali oni śmieci... Aż się wzdrygnęłam na samą myśl o tym, co mogli tam robić. Po minie Cath wywnioskowałam, że pomyślała o tym samym.

-Wchodzimy?- zapytała patrząc na mnie badawczo. Chwilę się zastanawiałam, aż w końcu wzruszyłam ramionami pozostawiając decyzję jej- w sumie, raz się żyje tak? Jestem ciekawa jak to wygląda w środku- stwierdziła i ruszyła przed siebie.

Kiedy już przepchałyśmy się przez tłum oblegający drzwi wejściowe do klubu, rozejrzałyśmy się po wnętrzu. Bardzo szybko dotarło do mnie, że nie specjalnie pasujemy do reszty ludzi. Dziewczyny wyglądały jak dziwki, ich ubrania nie pozostawiały wiele pola dla wyobraźni. Tańczyły bardzo wyzywająco, ocierając się o krocza ich partnerów, którzy jakoś specjalnie nie narzekali. Właśnie, jeżeli chodzi o mężczyzn, to nie było chyba takiego, który niemiałby tatuażów lub spodni uwieszonych na końcu tyłka. Serio ludzie, jak można w tym czymś chodzić? Miałam ochotę podejść do nich i im je podciągnąć do góry.

-Chodźmy po coś do picia- zwróciłam się do dziewczyny, która najwyraźniej też czuła się nieswojo wśród tych osób. Zamówiłyśmy wódkę ze Spritem i usiadłyśmy na wysokich barowych krzesłach.

Czułam na sobie oczy mężczyzn, wypalające niemal dziury w miejscach, na których spoczywały. Byłam tym trochę przerażona, biorąc pod uwagę wygląd niektórych z nich. Nagle między mną a Cath pojawił się jakiś chłopak. Z pewnością był trochę starszy od nas, ale za to cholernie przystojny. Nie widziałam go zbyt dokładnie, ale mogę stwierdzić, że miał duże i bardzo ładne oczy i zniewalający uśmiech. Na moje nieszczęście, zwrócił się do Cath, ale nie słyszałam o czym rozmawiają. Po chwili posłała mi tylko szybki uśmiech i zniknęła z nim wśród tańczącego tłumu. No cudownie, więc zostawiła mnie na pastwę śliniących się facetów. Wielkie dzięki przyjaciółko! Zamówiłam jeszcze jednego drinka i wypijając go duszkiem, ruszyłam na parkiet, o ile można to tak nazwać. Lekko się zachwiałam, ale szybko złapałam równowagę i przesuwając się w głąb, zaczęłam poruszać biodrami w rytm muzyki. Całe szczęście, że potrafiłam tańczyć.

Cesc

Na początku impreza strasznie mnie nudziła. Ciągle kręciły się wokół mnie te same nachalne dziewczyny, kręcąc swoim praktycznie nagim tyłkiem, albo świecąc cyckami. Nie wiem czego one oczekiwały ode mnie. To, że się z niektórymi przespałem, nie znaczy, że coś nas łączy. Poza tym jedyne co pamiętam, to tyle, że krzyczały w moim łóżku. Szczerze? Nawet nie wiem jak większość z nich miała na imię... No cóż, może i nie powinienem tego mówić, ale taka była prawda. Same pchały się do mnie, chociaż wiedziały, że nic z tego nie będzie. Cesc Fabregas się nie zakochuje.

Kiedy ja i Marc kończyliśmy pić któreś z kolei piwo, nasze oczy powędrowały w stronę wejścia. Jako, że siedzieliśmy w boksie na "balkonie", mieliśmy doskonały widok na wchodzących i wychodzących ludzi. W progach klubu stanęły dwie dziewczyny, jedną rozpoznałem bez problemu, a druga to musiała być jej przyjaciółka, o której wspominała. Nie trudno było zauważyć, że odstawały od tutejszego tłumu. Nie tylko pod względem ubioru, ale również urody. Wszystkie dziewczyny w środku wyglądały jak dziwki, a stroje w których były, tylko to potwierdzały. Jazlyn, pomimo że była cholernie irytującą osobą ( tak byłem w stanie to stwierdzić po tych dwóch krótkich rozmowach), była też seksowna. I to bardzo. Myślę, że sama nie była świadoma tego, jak mogą na nią reagować mężczyźni. W dodatku, miała taką inną urodę, nietypową. Była ładna. Nie, nie. Wróć. Dla mnie kobiety nie są ładne, dla mnie są seksowne, tylko i wyłącznie.

Zauważyłem, że dziewczyny podchodzą do baru i zamawiają drinki. Już wcześniej opracowałem pewien plan, ale Marc musiał mi trochę pomóc. Poprosiłem go, żeby zajął się jej koleżanką, na co specjalnie nie narzekał, a ja chciałem mieć Jazlyn dla siebie. Na tą noc, oczywiście. Kilka minut później, widziałem jej sylwetkę poruszającą się w rytm muzyki, na środku parkietu. Cholera, trzeba przyznać, że wyglądało to gorąco. Biorąc ostatni łyk złotego napoju, ruszyłem schodami w jej kierunku. Widziałem jak wszyscy faceci pożerali ją wzrokiem, ale sory bardzo panowie... Dziś ona jest moja. Podszedłem do niej od tyłu i położyłem ręce na jej biodrach. Czułem jak się wzdrygnęła, a jej ciało zesztywniało pod wpływem mojego dotyku. Odwróciła się przodem do mnie i pomimo słabego oświetlenia, zauważyłem delikatne rumieńce na jej twarzy. Ani ja, ani ona nie odezwaliśmy się słowem. Delikatnie popchnąłem jej biodra tak, że znów stała tyłem do mnie. Zmniejszyłem odległość między nami do minimum i kładąc brodę na jej ramieniu, kołysałem naszymi ciałami. Oh tak, to zawsze na nie działa.

Po kilku piosenkach, zaproponowałem żebyśmy poszli się czegoś napić i pociągnąłem ją za rękę w stronę baru. Zamówiłem coś dla nas i po chwili barman postawił przed nami dwa kieliszki wypełnione tequilą, kawałki limonki i sól.

-Odsuń włosy z szyi i odchyl głowę do tyłu- zwróciłem się do brunetki stojącej przede mną. Widziałem jak twarz Jaz zmienia się pod wpływem różnych emocji, których jak narazie nie byłem w stanie rozszyfrować. Wahała się, ale po chwili zrobiła to, o co prosiłem. Odważna dziewczynka.

-Co masz zamiar zrobić?- zapytała niepewnym głosem, kiedy moja twarz zbliżała się do niej.

-Spokojnie. Już mówiłem, że pokaże Ci co to znaczy dobra zabawa- odparłem nonszalancko i położywszy usta na jej szyi, zrobiłem ślad. Poczułem, jak przez jej ciało przechodzi dreszcz, co mnie bardzo satysfakcjonowało. Chociaż, w sumie nie była pierwszą, która tak na mnie reagowała. Nasypałem na mokre miejsce trochę soli i powtarzając czynność sprzed chwili, zebrałem ją jednym zwinnym ruchem języka po czym przechyliłem kieliszek z alkoholem i włożyłem do ust kawałek limonki. Kiedy spojrzałem na nią, miała rozszerzone źrenice, a jej policzki znów oblały się rumieńcem.

-Twoja kolej, skarbie- wyszeptałem jej przy uchu i podałem kieliszek. Kiedy w końcu zdecydowała się go wziąć, odchyliłem głowę na bok i z triumfalnym uśmieszkiem patrzyłem na jej poczynania. Szczerze mówiąc, wątpiłem że to zrobi, bo wyglądała być dosyć nieśmiała, ale jak widać wypity wcześniej alkohol podziałał na jej pewność siebie. W momencie, gdy jej usta zetknęły się z moją szyją i zaczęła językiem drażnić skórę na niej, myślałem, że oszaleję. Trzeba przyznać, robiła to cholernie dobrze. Czyżby miała w tych sprawach dość duże doświadczenie?  W sumie, im większe, tym lepsza zabawa.

Po kilku następnych kolejkach alkoholu, chwyciłem ją za rękę i pociągnąłem w stronę parkietu. Jej ciało idealnie przylegało do mojego, a ona coraz bardziej zaczynała mnie kręcić. Czułem, że w moich spodniach coś zaczyna się poruszać i nawet wiedziałem co. Muszę przyznać, wiedziała jak doprowadzić faceta do skraju wytrzymałości, a najlepsze było to, że ona wydawała się być kompletnie tego nieświadoma. Odwróciłem ją przodem do siebie i spojrzałem w jej duże, karmelowe oczy. Nie byłem w stanie w nich wiele dostrzec ze względu na fakt, że w klubie było ciemno, ale było w nich coś dziwnego, intrygującego. Uśmiechnąłem się pod nosem, kiedy na jej twarz wpełzł zdradliwy rumieniec, a ona uciekła wzrokiem w bok. Stwierdziłem, że najwyższy czas wprowadzić mój plan w życie, bo pod materiałem spodni serio zaczynało się robić ciasno.

-Chodź, wyjdziemy się przewietrzyć- powiedziałem wprost do jej ucha, tak aby mnie usłyszała. Znów się lekko wzdrygnęła, ale twierdząco pokiwała głową. Pociągnąłem ją za rękę i przedzierając się przez tłum, wyprowadziłem nas na zewnątrz. Stanęliśmy obok mojego samochodu.

 Jazlyn

Co ja robię? Dlaczego z nim w ogóle wyszłam? Gdzie jest Cath? Co jeżeli on mnie zgwałci, albo co gorsza zabije?! Szłam za nim, a w mojej głowie cały czas siedziały te pytania. Kiedy w końcu przystanęliśmy przy jego samochodzie, trochę się uspokoiłam. Obmyśliłam już kilka wariantów ucieczki, jakby co. Tak swoją drogą, jego auto wyglądało jak milion dolarów, a kosztowało pewnie niewiele mniej. Czarne Lamborghini, któro było tak czyste, że można było się w nim przeglądać jak w lusterku. Szczerze, to bałabym się do niego wsiąść, a nawet dotknąć, żeby przypadkiem czegoś nie zepsuć.

-Podobało ci się, księżniczko?- zapytał, kiedy był już na tyle blisko, że moje kolana zetknęły się z maską samochodu, a on oparł ręce po obu stronach moich bioder.

-Powiedzmy, że nie było najgorzej- odpowiedziałam siląc się na obojętność, chociaż nie wiem, jak mi to wyszło, bo nie do końca panowałam nad swoim ciałem i językiem, czego potwierdzeniem było to, że się od niego nie odsunęłam, kiedy jego klatka piersiowa niemal miażdżyła moją. Podobała mi się jego bliskość i ta niepewność, co on może zrobić. Domyślam się, że duża zasługę w tworzeniu dziwnych scenariuszy w mojej głowie, miał wypity niedawno alkohol.

-I tak wiem, że nigdy nie bawiłaś się lepiej- jego zachrypnięty głos spowodował gęsią skórkę na moim ciele.

-Cokolwiek pozwoli ci zasnąć, Cesc- posłałam mu fałszywy uśmiech i kładąc ręce na jego klatce piersiowej, odepchnęłam go do tyłu. Znów zauważyłam uwypuklenie pod jego koszulką. Moje mięśnie na nowo się spięły. Czy ten człowiek nie rozstaje się z pistoletem? Wszystko w mojej głowie zaczęło się kumulować. Był w więzieniu, jest członkiem jakiegoś pieprzonego gangu, nosi broń pod bluzką, spotkałam go dwa razy w sytuacji kiedy się bił i groził innym. Z tej znajomości absolutnie nie może wyniknąć nic dobrego... Zanim się ocknęłam, on znów stał przede mną. Mój wzrok mimowolnie powędrował do jego czekoladowych oczu, otoczonych gęstymi, czarnymi rzęsami. To nie był przemyślany ruch, bo zaraz po tym poczułam jak jego miękkie wargi spoczywają na moich. Na początku delikatnie je muskał, ale po chwili zwiększył intensywność pocałunku. Przez moje ciało przeszła iskra, jednak postanowiłam ją zignorować i gwałtownie odepchnęłam go do tyłu. Widziałam zdezorientowanie malujące się na jego twarzy i... złość na twarzy blondynki, która stała zaraz za nim. Podeszła jeszcze bliżej, a jej oczy były niebezpiecznie ciemne.

-Kochanie, co ty tutaj robisz?

"Kochanie" ?!

_______________________________________________________________________

Hm, końcówka trochę mniej mi się podoba niż zakładałam, ale trudno. Może ją z czasem zmodyfikuję ;)

Dziękuję za 11 komentarzy ! Jest progres ! :D Dacie radę pod tym dobić do 15 ? Byłabym mega szczęśliwa.

Nie wiem, czy następny rozdział uda mi się dodać za równy tydzień, ale się postaram. Postanowiłam gruntownie zmienić swoje życie, więc nie wiem jak będzie teraz u mnie  z czasem. Poza tym, w sobotę szykuję mi się 18-tka mojej przyjaciółki, więc ten tydzień spędze na poszukiwaniu prezentu, a weekend już sam w sobie będzie bardzo intensywny, więc nie wiem jak z pisaniem :D Tak czy inaczej, zrobię co w mojej mocy, aby zdążyć do wtorku ! Komentujciee ! 

No i tradycyjnie, kto chce być informowany zapraszam  <tutaj>

Kto chce, abym dodała bloga do polecanych <tutaj>

Kto chce się zareklamować <tutaj>